Ik moest de bus nemen en afstappen aan de ultima parada (de laatste bushalte) om daarna de Chinese wijk hier in te slaan want daar was het project. De Chinese wijk is onmiddellijk herkenbaar aan een soort van Chinees ogende poort aan het begin van de straat en heel de straat is geplaveid met rode en gele tegels die - ik weet het uit ondervinding - ongelooflijk glad zijn bij regenachtig weer of wanneer de winkeleigenaars besluiten hun voetpad te reinigen met een hogedrukreiniger.
Je vindt er kitchy winkels in felle kleurtjes maar ik vond dat er niet echt veel Chinezen te zien waren. Ik denk dat er vroeger meer Chinezen waren maar dat ze nu op andere plaatsen wonen want nabij m'n huis zijn er heel wat winkels die uitgebaat worden door Chinese mensen.
ook Confucius staat er
En mijn project bevond zich dus in deze wijk. Het was van buitenaf bijna niet te zien dat er zo'n Guardería was voor zo'n 100 kinderen. Enkel een relatief klein plakkaat vlak boven de deur:
Ik heb er geholpen in de groep van niña Shirley, de 'juf' die zorgde voor de lagere schoolkinderen. Ik wilde graag bij de oudste kinderen staan omdat ik daar meer kan communiceren en dus wat Spaans kan oefenen.
De kinderen gaan hier elke dag naar school maar omdat de school niet voldoende lokalen heeft voor alle leerlingen, wisselen de leerlingen elkaar af: maandagochtend van 07u00-12u10 heeft de groep van 6 tot 10 jaar les en 's middags van 12u30-16u30 hebben de kinderen tussen 10 en 12 les. Dinsdag is het omgekeerd en zijn het eerst de oudsten die les hebben enzoverder ... Voor en na school komen de kinderen die te ver wonen om naar huis te gaan naar de Guardería. Daar krijgen ze ook ontbijt, middageten en een drie uurtje.
De kinderen gaan hier elke dag naar school maar omdat de school niet voldoende lokalen heeft voor alle leerlingen, wisselen de leerlingen elkaar af: maandagochtend van 07u00-12u10 heeft de groep van 6 tot 10 jaar les en 's middags van 12u30-16u30 hebben de kinderen tussen 10 en 12 les. Dinsdag is het omgekeerd en zijn het eerst de oudsten die les hebben enzoverder ... Voor en na school komen de kinderen die te ver wonen om naar huis te gaan naar de Guardería. Daar krijgen ze ook ontbijt, middageten en een drie uurtje.
Omdat het bijna vakantie is - hier hebben de kinderen hun lange 'zomer'vakantie in december en januari, wanneer het weer het mooiste is - en ook bijna Kerst, maakten ze kerstkaartjes en kerstsokken om mee te kunnen nemen naar huis.
Kerstsokken maken is natuurlijk nog niet zo simpel. Je moet de stukken/patronen voor de sokken eerst allemaal uittekenen en knippen en de stukken moeten aan elkaar genaaid worden. Ik werd dus goed ingeschakeld door de juf om soms te redden wat er te redden viel en uiteindelijk het meeste zelf te doen :p 25 kerstsokken en een week later was ik tevreden over mijn werk:
Kerstsokken maken is natuurlijk nog niet zo simpel. Je moet de stukken/patronen voor de sokken eerst allemaal uittekenen en knippen en de stukken moeten aan elkaar genaaid worden. Ik werd dus goed ingeschakeld door de juf om soms te redden wat er te redden viel en uiteindelijk het meeste zelf te doen :p 25 kerstsokken en een week later was ik tevreden over mijn werk:
Ik heb er zelf ook één meegekregen en die heb ik aan Cecilia gegeven om het huis mee te versieren. Tegen dat ik weer in België ben is het al lang geen Kerstmis meer en ze was er heel blij mee.
Dit weekend ben ik thuisgebleven. Omdat ik maandag naar een project vertrek aan de Pacifische kust en daarom twee weken uit huis ben, moest ik m'n kamer opruimen en al m'n spullen inpakken. Ik moest ook nog wat was laten doen en rustig en ontspannen vertrekken naar een nieuw project leek me beter dan halsoverkop van weekend terug te komen en alles nog te moeten doen op het laatste moment.
En thuis zou ik eindelijk nog eens met m'n 'oudjes' kunnen praten op Skype, na hun 4 weken in Ethiopië :)
En thuis zou ik eindelijk nog eens met m'n 'oudjes' kunnen praten op Skype, na hun 4 weken in Ethiopië :)
Ik heb zaterdag na een ochtend Skypen met mama, papa en Jonathan, de bus genomen naar San José centrum er te eten en de nieuwe Juegos del Hambre (Hunger Games) te zien. Ik kon kiezen uit subtitulado of doblado maar iets zei me dat ik gedubt niet goed zou vinden dus voor één keer de makkelijke optie gekozen, al heb ik kunnen oefenen met de ondertitels natuurlijk ;) Ik moet zeggen: goeie film!
Ik heb m'n camera eens meegenomen om wat beelden te maken van de binnenstad. Zo zien jullie hoe het er hier uitziet.
Ik heb m'n camera eens meegenomen om wat beelden te maken van de binnenstad. Zo zien jullie hoe het er hier uitziet.
vlakbij de parlementsgebouwen is er een muur vol met graffiti
waaronder olifantjes, ik vond ze schattig!
er wordt veel geskatet in de straten, ook al is het verkeer
op z'n zachtst gezegd un poco loco y muy peligroso
de buitenkant van de Nicaraguaanse ambassade en
consulaat: elke dag van de (werk)week lange rijen
van mensen en op straat allerlei kopieermachines en
scanners voor de nodige documenten ...
het maakt de problematiek van de illegalen hier zichtbaar.
En ja, de zomer is begonnen.
Deze week hadden we de uitlopers van een Mexicaanse storm waardoor we heel de donderdag bakken regen te verduren kregen. Ik was het al zo gewoon dat het droog en zonnig was dat ik me hard had mispakt in m'n outfit van de dag. En tot de koop toe was ik m'n paraplu vergeten kwijtgeraakt ergens op een bus.
Voor alle duidelijkheid: het droge seizoen is wat ze hier de zomer noemen. Het is gewoon voor iedereen de beste tijd van het jaar omdat het de hele tijd droog is en de meeste mensen (in navolging van de kinderen op school) ook wat vakantie hebben.
Zomer hier betekent ook veel wind en omdat er bijna geen bewolking is ook veel koelte 's morgens en 's avonds. Overdag is het nog steeds warm maar veel minder dan de afgelopen weken/maanden. Het was vandaag maar 23° op het middaguur en ik ben intussen al zodanig goed aangepast aan tropisch weer dat ik nu graag lange broeken en een trui draag omdat ik het gewoonweg te koud heb anders ...
Het uit zich ook in de maaltijden: we krijgen nu elke dag soep van Cecilia om ons te verwarmen ^^
Wat eind januari en februari voor me in petto zullen hebben als ik weet in België ben weet ik niet maar ik vrees het ergste!
Deze week hadden we de uitlopers van een Mexicaanse storm waardoor we heel de donderdag bakken regen te verduren kregen. Ik was het al zo gewoon dat het droog en zonnig was dat ik me hard had mispakt in m'n outfit van de dag. En tot de koop toe was ik m'n paraplu vergeten kwijtgeraakt ergens op een bus.
Voor alle duidelijkheid: het droge seizoen is wat ze hier de zomer noemen. Het is gewoon voor iedereen de beste tijd van het jaar omdat het de hele tijd droog is en de meeste mensen (in navolging van de kinderen op school) ook wat vakantie hebben.
Zomer hier betekent ook veel wind en omdat er bijna geen bewolking is ook veel koelte 's morgens en 's avonds. Overdag is het nog steeds warm maar veel minder dan de afgelopen weken/maanden. Het was vandaag maar 23° op het middaguur en ik ben intussen al zodanig goed aangepast aan tropisch weer dat ik nu graag lange broeken en een trui draag omdat ik het gewoonweg te koud heb anders ...
Het uit zich ook in de maaltijden: we krijgen nu elke dag soep van Cecilia om ons te verwarmen ^^
Wat eind januari en februari voor me in petto zullen hebben als ik weet in België ben weet ik niet maar ik vrees het ergste!
ik lieg niet: het staat oranje op zwart op het scherm!
de San Pedro Mall, waar de cinema is,
helemaal in kerstsfeer!
Hier thuis was het zaterdagavond - tot mijn verbazing - weer feest. Ik hoorde er pas iets over zaterdagochtend en het was een klein familiefeestje speciaal voor de vriendin van Gustavo, want die zou maandag verjaren.
Laura is sinds één jaar de vriendin van Gustavo, die eigenlijk getrouwd is met een andere vrouw maar met wie hij al jarenlang ongelukkig is. Zijn echtgenote is niet erg geliefd in de familie, ze heeft de reputatie heel oppervlakkig te zijn en nooit interesse te tonen in de familie van Gustavo. Cecilia en Carlos hebben haar (en de twee kleinkinderen) sinds 6 jaar al niet meer gezien. Gustavo krijgt momenteel zijn eten bij zijn ouders en komt ook regelmatig langs om met zijn papa naar een voetbalmatch te kijken.
Laura is sinds één jaar de vriendin van Gustavo, die eigenlijk getrouwd is met een andere vrouw maar met wie hij al jarenlang ongelukkig is. Zijn echtgenote is niet erg geliefd in de familie, ze heeft de reputatie heel oppervlakkig te zijn en nooit interesse te tonen in de familie van Gustavo. Cecilia en Carlos hebben haar (en de twee kleinkinderen) sinds 6 jaar al niet meer gezien. Gustavo krijgt momenteel zijn eten bij zijn ouders en komt ook regelmatig langs om met zijn papa naar een voetbalmatch te kijken.
Voor Laura's verjaardag wilden Carlos en Cecilia echt iets doen, ze is wél door iedereen hier geliefd en ze is ook volgens mij (ik heb ze nu al 2 maal gezien toen ze op bezoek kwam met Gustavo) enorm sympathiek.
Naast Gustavo ('Tavo'/'Papi') en Laura ('Laurita') waren ook weer de dochter Liliana ('Lili'/'Nana'), haar man Coto en hun kinderen Jimena en Andrés uitgenodigd. Later op de vaond kwam Valeria, een vriendin van Jimena ook meevieren.
Het zou dus een barbecue worden want nu het regenseizoen voorbij is kan je rekenen op een regenvrije avond.
We begonnen met tortillachips met zelfgemaakte guacamole. Iedereen die wou kreeg ook van Carlos whiskey geserveerd, dat is zijn favoriete drank. Hij weet dat ik niet drink maar hij wile toch voor de zekerheid nog eens vragen of ik echt niets moest hebben van zijn fles. Cecilia kwam met mijn redding en gaf me al fruitsap ^^
Hier heet BBQ dan een avond voor carne casera. Het vlees wordt op de BBQ gebakken maar als er een paar vlammen in vliegen is hier een minder groot probleem dan in België. Ze houden namelijk van korstjes op het vlees, dus wat geblakerd is net lekker.
Het vlees - de typische chorizos, biefstukjes, worstjes en kipfilet - speelt de hoofdrol en wordt telkens geserveerd op een kleine tortilla belegd met een lepel frijoles molidas (gepureerde rode bonen), een chilipeper en een salade van tomaat, witte kool en koriander.
Het was weer lekker maar zo veel weer. Eerst werd ik gevoed door zowat iedereen met de aperitiefhapjes (want ja, Ijeoma durft waarschijnlijk zelf niet naar de schaal met hapjes gaan) en toen het vlees gaar was werd m'n bord telkens opnieuw gevuld en gevuld. 4 keer en toen moest ik echt zeggen dat ik genoeg had, meer kon ik écht niet op!
Je moet weten dat Liliana een zeer goeie patissier is en ik wist al van deze ochtend dat zij voor het dessert zou zorgen ... En toen - met gelukkig genoeg recuperatietijd na al het vlees - kwam de gepersonaliseerde taart:
Naast Gustavo ('Tavo'/'Papi') en Laura ('Laurita') waren ook weer de dochter Liliana ('Lili'/'Nana'), haar man Coto en hun kinderen Jimena en Andrés uitgenodigd. Later op de vaond kwam Valeria, een vriendin van Jimena ook meevieren.
Het zou dus een barbecue worden want nu het regenseizoen voorbij is kan je rekenen op een regenvrije avond.
We begonnen met tortillachips met zelfgemaakte guacamole. Iedereen die wou kreeg ook van Carlos whiskey geserveerd, dat is zijn favoriete drank. Hij weet dat ik niet drink maar hij wile toch voor de zekerheid nog eens vragen of ik echt niets moest hebben van zijn fles. Cecilia kwam met mijn redding en gaf me al fruitsap ^^
Hier heet BBQ dan een avond voor carne casera. Het vlees wordt op de BBQ gebakken maar als er een paar vlammen in vliegen is hier een minder groot probleem dan in België. Ze houden namelijk van korstjes op het vlees, dus wat geblakerd is net lekker.
Het vlees - de typische chorizos, biefstukjes, worstjes en kipfilet - speelt de hoofdrol en wordt telkens geserveerd op een kleine tortilla belegd met een lepel frijoles molidas (gepureerde rode bonen), een chilipeper en een salade van tomaat, witte kool en koriander.
Het was weer lekker maar zo veel weer. Eerst werd ik gevoed door zowat iedereen met de aperitiefhapjes (want ja, Ijeoma durft waarschijnlijk zelf niet naar de schaal met hapjes gaan) en toen het vlees gaar was werd m'n bord telkens opnieuw gevuld en gevuld. 4 keer en toen moest ik echt zeggen dat ik genoeg had, meer kon ik écht niet op!
Je moet weten dat Liliana een zeer goeie patissier is en ik wist al van deze ochtend dat zij voor het dessert zou zorgen ... En toen - met gelukkig genoeg recuperatietijd na al het vlees - kwam de gepersonaliseerde taart:
Ik heb ook voor het eerst eens wat fotootjes gemaakt van de familie:
Liliana en Cecilia die geen moment kan blijven stilzitten ^^
Laura in gesprek met Carlos
Opeens kwamen de familiefoto's naar boven want Laura had ernaar gevraagd omdat ze wilde zien hoe Gustavo was als kind.
Cecilia toont trots haar huwelijksfoto
en de foto waarop zij als bruid staat, 19 jaar oud
Het was echt weer gezellig. Ik heb nu al m'n derde feestje achter de rug en ik leer de andere leden van de familie alsmaar beter kennen. Ik vind het fijn om te zien en en te horen hoe ze zijn. En om de familie-anekdotes te horen :p
Morgen ga ik nog eens met Sofie afspreken. Die is 4 weken op project geweest aan de kust (schildpaddenconservatieprojecten) en ze komt voor een paar dagen terug naar San José om dan weer te vertrekken. Ik ga met haar wat bijpraten en daar kijk ik ook wel naar uit.
Zo, nu sluit ik af. Ik moet echt eens gaan slapen, het is al na 23u00 (naar mijn normen hier érg laat). Ik moet zeggen dat ik vanaf maandag in een project ganaamd El Silencio zit en daar is alles veel meer basic. Ik zal niet op internet kunnen en als m'n batterij van m'n gsm het begeeft is het daar ook mee gedaan denk ik :p Nuja, twee weken is niet enorm lang dus daarna hoor/lees je me weer met een verslag van het project daar.
Adíos!
Zo, nu sluit ik af. Ik moet echt eens gaan slapen, het is al na 23u00 (naar mijn normen hier érg laat). Ik moet zeggen dat ik vanaf maandag in een project ganaamd El Silencio zit en daar is alles veel meer basic. Ik zal niet op internet kunnen en als m'n batterij van m'n gsm het begeeft is het daar ook mee gedaan denk ik :p Nuja, twee weken is niet enorm lang dus daarna hoor/lees je me weer met een verslag van het project daar.
Adíos!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten