dinsdag 31 december 2013

En daar was het laatste weekendje weg met 'ons vieren' ...

Het was zo ver. Ooit moest het er van komen en we keken er niet naar uit. We hadden zo'n fijn groepje van vier met Kathrin, Aquelina, Sofie en ik maar ons laatste uitstapje samen hebben we al achter de rug. 

Sofie vertrok vlak erna al naar Montezuma om er in het schildpaddenproject te gaan werken en zou pas terugkeren een paar dagen voor ze het vliegtuig moet nemen naar Ecuador, waar ze nog eens 3 maanden zal verblijven. Met haar ga ik met Aquelina nog een afscheidsetentje doen. En Kathrin vertrekt 2 januari naar haar natuurproject en komt pas weer even terug naar San José eind januari, wanneer ik al weg ben. Op 1 januari doen we nog een nieuwjaars/afscheidsfeestje met haar maar helemaal hetzelfde zal het niet zijn. 


Het is m'n laatste maand en ik voel me een beetje verscheurd tussen verdriet om alle mensen die ik zo goed leerde kennen en met wie ik zo'n fijne tijd heb beleefd waarvan ik zelf zeer binnenkort afscheid moet van nemen en het gevoel uit te kijken naar mijn terugkomst in België en mijn liefje, vrienden en familie daar weer te zien.
Het is een heel rare mix van gevoelens. 

Voor ons laatste uitstapje samen hadden we Puerto Viejo uitgekozen. Puerto Viejo ligt aan de Caraïbische kust en is een zeer populaire bestemming, vooral van Westerse toeristen. Het is daarom niet enkel een mengeling van zwarte (Engelstalig) en latino (Spaanstalig) mensen maar ook van veel uitgeweken Europeanen en Amerikanen.
Het heeft echt een enorm relaxte sfeer en zo wat de invloed van Jamaica. Ik voelde me er zeer goed moet ik zeggen!



Kathrin, Sofie en Aquelina waren een dag eerder naar Cahuita gereisd en ik zou ze vrijdag tegenkomen in Puerto Viejo. Cahuita is een klein dorpje dat op een half uurtje van Puerto Viejo ligt. Omdat ik mijn laatste week al naar daar zou gaan om er te gaan paardrijden, besloot ik in San José te blijven en de Tope Nacional nog mee te maken daar (zie vorige blogpost). 

de omgeving van Puerto Viejo

We hadden afgesproken in het hostel dat we hadden gereserveerd (ja, reservatie is nodig deze tijd van het jaar: niet alleen is het hoogseizoen voor het toerisme maar het is hier ook de grote zomervakantie voor alle lokale mensen dus iedereen gaat deze dagen naar de kust). Het was 'Rocking J's' geworden, een hotel dat ons werd aangeraden door een aantal anderen die we kenden van school.

Het was een zeer apart hostel. Je kon kiezen tussen verschillende slaapgelegenheden (van goedkoop naar duur): hangmatten, tentjes, gedeelde kamers, suites en een honeymoon suite. Wij kozen voor de goedkopere opties en ik had voor de twee nachten daar een tentje voor mezelf en een locker om m'n spullen in op te bergen.


M'n locker, met spreuk 'Compartir es vivir'
('Delen is leven')


Tentje nummer 10, het mijne.
Klein en knus!

Er was ook een keuken waar we zelf het eten konden klaar maken, wat we dan ook hebben gedaan omdat dat nu eenmaal goedkoper is dan telkens uit eten gaan.
De keuken had zelfs een Vlaamse spreuk (als je hem niet kan zien: vergoot de foto dan maar eens) ... :p


Het hele hotel was beschilderd of met mozaïeken versierd, wat wel een heel leuk effect gaf en vooral erg kleurrijk was. 


Het pad tussen de tentjes en de keuken


Willen ze hiermee wat zeggen? ^^

We moesten wel echt constateren dat het een partyhostel was. Echt geslapen hebben we dus niet gedaan. Er was bierpong, er waren happy hours verschillende keren per dag en de muziek stond op het luidste volume tot minstens 1 uur 's nachts. Allemaal tof maar als je vlak boven de bar een tentje hebt begrijp je dat van slapen niet veel in huis gekomen is ^^

We kregen 's avonds ook een vuurshow. Dat was wel heel tof. 



's Ochtends liep zowat 95% van de gasten er met een zware kater rond en die werd met zware ontbijten met veel eieren en spek of met extra drank gecountered. Sofie zei: ''t Is precies Werchter!'

Ahja, 't was ook een plaats waar je - als je wilde - zeer makkelijk aan drugs kon raken. Er werd openlijk over gepraat en echt discreet was het hotel nu ook weer niet (ook al hingen er ook verbodsborden). Nu is de Caraïbische kust van Costa Rica (een land dat geen drugs toelaat) wel gekend voor het druggebruik natuurlijk ...



Puerto Viejo zelf heeft een mooi strand. Het is wel wat minder makkelijk er te zwemmen dan in pakweg Manuel Antonio door de rotsen die er zijn. Maar het uitzicht moest zeker niet onderdoen voor mij!


We hebben er vooral genoten van het mooie weer, het rustige leventje én van de zotte momenten samen.




Net uit het water maar met Caiperinha


En daar hoorden natuurlijk ook de nodige groepsfotootjes op het strand bij:


Allemaal klaar? Nee, nog niet, Sofie mist ...


Nu wel, mooi glimlachend :)


Maar zo zijn we eigenlijk echt ^^

Tijdens onze wandeling door het stadje zelf hebben we een reuzegrote vis zien versneden worden. Echt ontzettend indrukwekkend want hij woog 100 kilo!


En dat het stadje internationaal te noemen is bleek want we hebben ook Belgen ontmoet die in Puerto Viejo een Belgisch eethuisje hadden geopend, met croques monsieurs onder andere op de kaart. Wij erheen om er iets te eten. Na een paar uur winkeltjes doen hadden we dat zeker verdiend ;)

Ik ben erachter gekomen dat de Duitse Kathrin 'In De Gloria' kende maar dat Sofie en Aquelina dat programma nog nooit hadden gezien. Wij dus een fragment opgezocht op Aquelina's smartphone en de volgende foto is het resultaat van Vlaamse humor:

Reactie op het filmpje 'Bunjeespringen'

Dan restte ons enkel nog de busrit naar huis. Want thuis zou het snel het nieuwe jaar gaan zijn en een Costa Ricaanse oudejaarsavond met de hele familie konden we niet missen!


Warm dat het was in de bus, de eerste helft van de rit. Het was echt een serre met gloeiend hete zon op de ramen maar naarmate we weer dichterbij San José kwamen namen de wolken het wat over en koelde het af naar een aangename 25°C (sorry, wil jullie niet jaloers maken :p). 


Terug thuis was het al erg druk met alle oudejaars- en nieuwjaarsvoorbereidingen. 

Toch vond Cecilia nog de tijd voor iets anders: Gustavo's vriendin, Laura, had gevraagd om Gustavo's lievelingsgerecht te leren maken want elke keer ze het zelf maakte op haar manier, voldeed het toch niet zo aan de verwachtingen (Gustavo is natuurlijk wel verwend met een mama die zo goed kan koken natuurlijk). Cecilia heeft natuurlijk heel veel ervaring en ze was maar al te blij te kunnen helpen :)

En zo kwam het dat Laura en Gustavo op maandagavond nog langskwamen voor een dineetje en dat Laura 'picadillo de papas y chorizo' zou leren bereiden, op Cecilia's wijze. Ik vond het super en ik heb ook goed meegevolgd en foto's genomen. Ik ga dit dus zeker ook in België maken om jullie iets van hier te laten proeven.

Laura moest alles snijden en bereiden. Cecilia wilde dat ze het echt zelf deed want dat is nu eenmaal de beste manier om iets te leren.


Roeren in de pot

En op het einde het grote moment van de waarheid: Cecilia proefde van het resultaat. Laura was superzenuwachtig maar ze kon gerust zijn, Cecilia was er blij mee.



Al bellend voorproeven. Multitasken zoals alleen vrouwen dat kunnen ;) 


En Laura was blij!

Picadillo de papas y chorizo is een heel typisch gerecht van hier en het wordt gebruikt als vulling voor kleine tortilla's. Het is zoals de naam zegt een gerecht van aardappelen en varkensvlees en het wordt gegeten naast een heleboel andere kleine hapjes zoals salade van witte kool en tomaat, guacamole, frijoles molidos, opgelegde pepertjes en chorizo's. Echt heel lekker!


En zoals je ziet: genieten!

En zo had ik al een klein pre-oudejaarsfeestje thuis, onverwacht maar weer heel gezellig.

Zo, nu ga ik afsluiten. 

Ik wens jullie al een heel fijn 2014! Ik moet nog even wachten op m'n feest want ik loop natuurlijk 7 uur achter op jullie maar ik zal jullie laten weten hoe het hier was (ik weet dat we gaan BBQ'en en dat er zelf vuurwerk zal worden afgestoken in de tuin).

Feliz año nuevo a todo el mundo!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten