donderdag 26 december 2013

Mijn Kerst in Costa Rica

Dat ik hier Kerst zou vieren wist ik al lang. Niet alleen had ik mijn terugvlucht geboekt voor eind januari waardoor ik hier willens nillens Kerst zou 'moeten' vieren maar ik werd al met de hele kerstsfeer geconfronteerd van aan het moment ik aankwam.
Niet gelogen: in zowat elke supermarkt waren al hele gangen exclusief terrein geworden van kerstsokken, kerstballen, plastieken kerstbomen, et cetera ... en hoorde je al af en toe de eerste kerst-CD's afgespeeld worden, en dat begin oktober!

Het werd groter en grootser en ook in de allerkleinste stadjes doken er fake (of echte - geen sparren maar andere bomen in de juiste kerstvorm) bomen op, compleet versierd en liefst zo kitchy mogelijk. En bij gebrek aan sneeuw waren er opblaasbare sneeuwmannen.

Kerst is hier groots, het is niet iets waar je zomaar aan voorbij gaat.
De feesten gaan dan ook al van start weken op voorhand, te beginnen met het Festival de la Luz (het lichtfestival), dat dit jaar op 14 december plaatsvond.

Het Festival de la Luz is een beetje zoals carnaval bij ons. Het is een stoet van praalwagens en groepen die dansen, zingen, muziek spelen. Alles vindt 's avonds plaats om al het licht te laten uitkomen.

Er wordt een route afgebakend in het centrum van de stad en alle mensen beginnen zich daarrond te verzamelen van 's ochtends vroeg. Je moet weten dat het lichtfestival pas begint vanaf 5 uur 's middags dus de mensen hier hebben er heel wat voor over om het bij te wonen, heel het spektakel. Het werd dan ook aangekondigd op TV als: 'El evento más esperado de las y los costarricenses!' of: 'Un millón de personas en el recorrido del festival! - Dos millones de audencia por television!'



Dit is hoe de hoofdstraat eruit zag rond 3 à 4 uur 's middags, de gereserveerde plaatsen welteverstaan dus die mensen moesten niet op voorhand plaatsnemen zoals het voetvolk.

Een klein contrast met de mensen die om 7 uur 's ochtends hun dekentjes al hadden uitgespreid langs de rest van het parcours.

Wij - Sofie, Kathrin, Kaija, Aquelina, Josh, Janelle en ik - waren niet zo wanhopig om al zooo vroeg daar te gaan staan. Mezelf kennende is zo lang weg van een toilet ook al onmogelijk ...

We hadden afgesproken om rond 13u00 aan de ultima parada op elkaar te wachten (de ultima parada is de laatste halte van een buslijn). Dat was niet alleen de verst mogelijke halte die we konden hebben richting het centrum, waar de stoet zou plaatsvinden, daar is ook een grote Mas x Menos-supermarkt waar we ons middageten konden gaan halen.
Het plan was namelijk om eerst samen gezellig te picknicken voor we de drukte van de binnenstad zouden betreden. En omdat we elkaar soms al weken niet meer hadden egzien door de verschillende projecten hadden we genoeg te vertellen en plezier te maken :D

Te voet liepen we dan door naar de plaats van het parcours tussen Parque Sabana en het Teatro Nacional, over de Paseo Colón.
Het werd steeds drukker naarmate we verder liepen en uiteindelijk besloten we post te vatten vlakbij een voetgangersbrug over de hoofdstraat. De brug konden we uiteindelijk niet gebruiken als uitkijkpost omdat de politie iedereen die langer dan 10 seconden stilstond bij het oversteken van de brug, wegjoeg MAAR met de Pizza Hut en de Subway recht tegenover ons, konden we de brug gebruiken als snelste zoute richting toilet (steeds voorbereid zijn!).
Die Pizza Hut hebben we nog bezocht voor meer dan toiletbezoek alleen hoor, we hebben er ook nog gegeten.

En zo genoten we van het spektakel, dat al bij al wel zeer amusant was maar waar ik ook opmerkte dat alles, alles hier betaald werd door de grote merken. Elke groep of wagen droeg een hele reeks vlaggen en borden mee van het bedrijf dat sponsorde. Vooral 'Claro!' en 'Kölbi' (de twee concurrerende GSM-operatoren hier) waren alom tegenwoordig :p




Natuurlijk was er ook een grote kerstboom!

Op straat werden vuurtjes aangestoken en vlees geroosterd.


Op straat was iedereen wildenthousiast. Ik vond het echt leuk, de sfeer ^^
Overal werd confetti verkocht en wie er geen had, recycleerde wat er op de grond lag.
De politiemannen en -vrouwen keken intussen toe vanuit hun wachttorentjes.


Maar Kathrin kreeg echt de volle laag van de confetti!

Geef toe: met al die confetti kunnen we toch ook van een witte Kerst spreken, niet? :p

Intussen ging de tijd verder en Kerst kwam dichterbij. 

We waren nog naar Bocas del Toro geweest (zoals ik al eerder had gepost) om ons visum te gaan vernieuwen en daarna terug naar onze gastouders te gaan voor de eindejaarsfeesten maar dat laatste uitstapje heeft me effe de das willen omdoen. 

Door een voedselvergiftiging die ik er had opgedaan werd ik zondagavond enorm ziek. Ik bespaar jullie de details maar het was verschrikkelijk pijnlijk. Uiteindelijk was het toch nodig de dokter te laten komen omdat niets van de gewone medicatie hielp.

Blijkbaar een goed idee om haar te bellen want ik moest direct aan een baxter omdat ik volledig was uitgedroogd en ik kreeg daarna nog wat spuiten (in elke bil één ^^) bovenop.
Met al de goede zorgen en met vriendinnen die me kwamen bezoeken hier, was ik eigenlijk al snel vele beter. Ik mocht niet veel eten maar ik mocht zeker mee naar het feestje bij Carlos' en Cecilia's dochter Liliana thuis voor kerstavond

Daar aangekomen, bleek het eten zo lekker te ruiken en er zo goed uit te zien dat ik me er toch maar aan heb gewaagd. En ik kan dus zeggen dat de gekruide rijst met garnalen en de met spinazie gevulde kip zeer goed waren en dat de chocoladetaart met chocolade-ijs nog beter waren!
De sfeer was supergezellig, met ons negenen (enkel wij en het gezin van de dochter was er) en buiten hadden we vuurwerk van de buren om van te genieten. 
Onder de kerstboom lagen zoveel pakjes dat er bijna geen plaats was in de living en de kleinkinderen van Cecilia en Carlos waren zo nieuwsgierig dat ze letterlijk achter aan zaten om hem sneller te doen eten, want enkel nadat hij had gegeten mochten ze beginnen openen. Cecilia verklapte me de ochtend nadien dat een aantal cadeautjes die Jimena had gekregen van haar waren maar dat ik dat niet mocht zeggen tegen Carlos omdat ze haar wat had laten gaan. Hihi! ^^


Ook ik heb een pakje gekregen van hen en dat vond ik echt superlief! Carlos was dan weer blij met zijn uitbreidende collectie (sterke) drank, vooral whiskey. En Cecilia was denk ik vooral blij dat haar kleinkinderen zo genoten van alles dat ze kregen, je zag de fonkeling in haar ogen.

Op kerstdag was het dan weer de grote almuerzo bij Carlos en Cecilia zelf. De hele middag zouden er familieleden komen om te vieren.

Om 1 uur kwam de eerste toe, Gustavo. En beetje bij beetje kwamen ook de anderen. In totaal waren we met 14. Zoon Carlos kwam met zijn vrouw Adriana en zijn 4 kinderen Anna-Paula, Alejandra, Carlos Eduardo en Maria-Celeste. Liliana was er met Coto, Jimena en Andres en ik was er natuurlijk ook. Gustavo's vrouw en dochters Maria-Laura en Diana waren er niet en ik zag dat dat heel zwaar woog op Cecilia.
De lunch was het niet echt te noemen want iedereen at wanneer hij wilde, wat hij wilde en waar hij wilde. Het was dus heel informeel (wat ik leuk vond) en ik had het gevoel dat m'n bord nooit maar dan ook nooit leeg was. Cecilia zat dan ook geen minuut stil om iedereen aan extraatjes te helpen en intussen alweer andere zaken klaar te maken.
Het was gezellig met de vrouwen/meisjes aan tafel - alle mannen zaten buiten met een glas whiskey ^^ - en er werden heel wat anekdotes verteld. Zo ben ik te weten gekomen dat Cecilia en Carlos heel hun schooltijd samen hebben doorgebracht maar elkaar nooit kenden tot ze toevallig samen in de cinema zaten. Van het één kwam het ander en na één afspraakje vroeg Carlos haar ouders al met haar te mogen trouwen. Daar moesten ze trouwens nog 2 jaar mee wachten omdat ze nog te jong waren!
En onder luide aanmoedigingen  moest ik ook mijn verhaal doen natuurlijk over Jonathan en mezelf :p

Op 26 december is het dan weer de jaarlijkse Tope Nacional in het centrum van San José. Dat is een zeer grote parade waaraan iedereen die zich inschrijft en een paard bezit, kan aan deelnemen. Er waren dit jaar meer dan 5000 deelnemers die het traject doorheen de binnenstad liepen en die werden allemaal luid toegejuicht door alle omstaanders.

Ik ben alleen gegaan omdat m'n vriendinnen al naar Cahuita gegaan waren (ik ben ze de volgende dag achterna gereisd in Puerto Viejo).

En voor het eerst in een hele tijd was het weer eens echt warm in San José. Natuurlijk zal je denken, dat is daar altijd zo warm, maar toch: San José ligt op 1100 meter hoogte in de Centrale Hoogvlakte én jullie koude weer doet hier ook de wind hard opsteken. Eind december tot eind januari is de koudste periode van het jaar met gemiddeld net 20°C maar 's nachts (en zeker op de heuvel waar ik woon, nog eens 100 meter hoger) zelfs maar 10 à 15°C. Zonder verwarming in huis is dat voor mij toch ook wat fris!


Natuurlijk was ik daar niet op voorbereid. Ik had de afgelopen dagen niet veel tijd doorgebracht in de buitenlucht en het was altijd grijs en bewolkt geweest. Ik stond daar dus met trui, jas en sjaal (die kon ik gelukkig in m'n rugzak steken) en zonder zonnecrème. Typisch! :p

Ik was ook iets te vroeg. Ik had gehoord dat het begon om 12u00 en ik was er al een tijdje (een uur ...) op voorhand maar ik had er niet bij stilgestaan dat het begon op dat uur ergens op de route, ver van waar ik had postgevat. Ik maar wachten natuurlijk, en me al zorgen maken of ik me nu niet vergist had van uur. Gelukkig viel het me op hoeveel mensen met cowboyhoeden (de gebruikelijke look op een tope als deze) er begonnen toe te stromen:


En dan, in de verte, kon ik eindelijk om half 2 de eerste paarden zien staan. Het was de politie te paard die de stoet opende. Mooi uniform van kleur, niet?


de politie te paard was de voorhoede

En daarna was het de beurt aan alle andere deelnemers. Ze bleven maar komen, het was een echt knap!
Het waren ook vaak gangenpaarden van het Costa Ricaanse Paso-ras, en die showden zeer indrukwekkend hun gangen:




mooi simultaan en assortie


als publiek sta je er echt vlakbij



er was ook een deelnemer zonder paard


of waren het er twee? :p


het beeld van het eerste deel van de stoet paarden met zo ver als je kan kijken: paarden :)


de ruiters zagen er allemaal tiptop uitgedost uit en de paarden waren ook niet mis!

Ik moet echt zeggen dat ik een heel fijne tijd had tussen het publiek, kijkend naar al die paarden en hun ruiters. Maar ik denk dat iedereen die me een beetje kent dat wel zal weten. Het was ook op TV maar het is toch beter in het echt, zeker omdat het zo makkelijk is vlakbij de stoet te komen. 


En als het in België dan gedaan is met de kerstfeesten, begint het echte grote feest hier nog maar pas.

Vanaf 25 december tot en met 6 januari (jaja, de volle 12 dagen) vieren ze verder. In Zapote, een wijk in San José staat bekend om zijn stierenlopen. De affiches zijn alvast spectaculair:

Voor alle duidelijkheid: in Costa Rica is het absoluut verboden de stieren te verwonden dus het is zeker niet hetgeen je misschien kent van Spanje of Mexico! Het is enkel spektakel.

Buiten de stierenlopen heb je ook een heel kermisgebeuren met molens en andere attracties en eetkraampjes enzoverder. Daar ga ik nog eens naartoe als ik terug ben van Puerto Viejo dus als het zo ver is zal ik meer weten te vertellen :)

Zo, nu weten jullie ineens hoe het hier is geweest want het is wel wat anders dan we gewoon zijn.
Ik hoop dat jullie Kerst ook zo gezellig en geanimeerd was (ziek zijn geweest hoeft niet!) en tot gauw!

P.S.: Vandaag is m'n allerlaatste maand ingegaan. Op 26 januari neem ik het vliegtuig richting België en op 27 januari ben ik weer in het land ... Het gaat snel!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten