vrijdag 4 oktober 2013

De toerist uithangen

Vandaag was het weekend. Al weekend moet ik zeggen want een normale schoolweek is in mijn ogen nog altijd 5 dagen lang. Hurray for the long weekends here! Da's extra veel tijd om het land te verkennen ;)

Ik heb woensdag het voorstel gekregen van Aquelina en Richard om hen te vergezellen op een georganiseerde tour naar de Doka Estate, de Poàsvulkaan en de La Paz Waterfall Gardens. Normaal gezien ben ik geen fan van zo van die georganiseerde excursies met een gids en een minibusje dat je 's ochtends komt ophalen MAAR aangezien het m'n allereerste week is én ik werd meegevraagd, vond ik het een fantastisch idee. En het was een fantastische dag moet ik zeggen.

Vanmorgen vroeg ben ik om 4u30 opgestaan om me aan te kleden, m'n tanden te poetsen en me wat te wassen, gerief te nemen en de bus op te springen even na 5u00. Alles ging prima tot ik naar buiten wilde gaan. Hier in Costa Rica is elke eigendom omheind maar daar komt nog eens bij dat ook het huis zelf nog een keer omheind is (ook elk raam!). De voordeur kreeg ik open en ook de eerste omheining lukte na een paar pogingen maar de grote poort om de straat op te raken lukte echt niet. Ik was al effe in paniek want ik had toch de trip al betaald en nu zou ik die aan m'n neus voorbij zien gaan louter en alleen door mijn stomme ik die te onhandig was om een sleutel om te draaien en een slot te openen. Nuja, ik was al aan het proberen door de tralies heen te kruipen maar m'n hoofd was toch wat te dik daarvoor. Tweede optie was klimmen maar daarvoor was het hek toch wat te hoog en met enkel verticale tralies was dat ook al geen haalbare optie meer. Dan toch besloten nog een keer de sleutel te proberen en na ongeveer 5 minuten draaien en keren sprong het slot open. Ik kon naar buiten en binnen de minuut had ik m'n bus. Perfecte timing.

Richard, die in een hotel verblijft omdat hij maar  week in Costa Rica is, was al aan de plaats van afspraak (de school) toen ik aankwam, dus ik stond niet alleen in het donker. Iedereen hier raadt aan nooit alleen op pad te gaan tussen 18u en 5u (dat zijn de uren waarop het echt helemaal pikkedonker is), zeker voor (blanke) meisjes zou dit heel belangrijk zijn.
Even later kwam ook Aquelina aan en om iets voor 6u werden we opgehaald door het minibusje waarmee we de tour zouden doen. 


Na een korte rondrit door San Jose om andere mensen op te pikken die ook mee zouden gaan, gingen we op weg langs de Pan-American Highway (de langste highway ter wereld: hij begint in Alaska en komt aan in Argentinië, non-stop!). 
Onderweg kregen we heel wat informatie van onze gids Adrián. 



Zo leerden we dat de Costa Ricaanse economie gebouwd is op een aantal belangrijke exportproducten, in volgorde van belangrijkheid bestaat de top-3 uit:
(1) toerisme
(2) microchips (Intel is gevestigd in San Jose en biedt werk aan meer dan 3000 mensen)
(3) suikerriet

Ikzelf dacht meer aan ananassen (4), koffie (5) en bananen (7) maar zoals je ziet kan je je wel eens vergissen over zulke zaken.

Er wonen ongeveer 4.5 miljoen mensen maar daarvan is 1 miljoen Nicaraguanen. Zij zijn voornamelijk tewerkgesteld als arbeider en verdienen vaak niet heel veel.
Ik wist dat Costa Rica geen leger had, dat werd al na Wereldoorlog 2 afgeschaft (in 1949), maar de gids legde ook uit dat onderwijs hier gratis én verplicht is waardoor het land meer leerkrachten (68 000) in dienst heeft dan politie-agenten (30 000).

Ook kwamen we te weten dat Costa Rica al z'n energie haalt uit hernieuwbare bronnen: 70% uit waterkracht en 30% uit windenergie. 

Onze eerste halte was de Doka Coffee Estate. Het is een groot familiebedrijf waar ze koffie kweken.  We kregen een rondleiding doorheen het hele proces van de koffie:


De koffiestruiken die momenteel volhangen met
(onrijpe) bonen worden tussen begin november 
en eind januari geplukt. In februari is de kwaliteit 
van de bonen veel minder goed.


   

Vroeger werden de bonen met een ossenwagen
naar de verzamelplaats gebracht.
Nu gebruikt men tractoren natuurlijk!


In deze kuip worden alle bonen verzameld
om gespoeld te worden. De koffie van goede
kwaliteit zinkt naar de bodem en wordt
gescheiden van de koffie die boven drijft en
van veel mindere kwaliteit is.

Als de bonen 5 dagen buiten en 1 dag in een ton
hebben gedroogd, worden ze volgens de
kwaliteit gesorteerd: rechts de beste voor
de export (vooral Starbucks), in het midden
de Costa Ricaanse markt en links de slechte
kwaliteit voor instantkoffies. So now you know
what you've been drinking!

Na de koffieplantage, reden we verder naar de Poásvulkaan. Het was een korte klim naar de krater en de lagune die iets hogerop ligt maar het was heel erg de moeite waard: 

De vulkaan die constant gassen uitstoot.

De lagune.


Eén van de nieuwsgierige eekhoorntjes, 
het zou even later op Aquelina's been
kruipen maar hier zat het lief te wezen ...
(niet gezoomd!)


We zijn dan verder gereden naar de La Paz Waterfall Gardens waar er twee grote watervallen zijn. 


Ik en Aquelina

Er is ook een dierenhospitaal is waar de overheid gewonde dieren of dieren die het kan redden uit handen van mensen die het verkeerd voor hebben met hen naartoe brengt. We hebben er een soort van zoo bezocht waar je deze inheemse dieren kan zien. Het is dus een zoo van geredde dieren (van het hospitaal). Er was ook een vlindertuin (waar ze vlinders kweken). Ik was echt onder de indruk van de dieren die er zaten!


Een aantal van de soorten vlinders, 

de ene nog feller gekleurd dan de andere!

Een slapende jaguar

Een boomkikker

Ik en de toekan


Eén van de vele soorten kolibries

Nu deze dieren nog in het wild te zien krijgen! Maar dat zal een langere zoektocht worden dan die van deze middag :p

Het was een lange dag want ik was pas na half 8 thuis maar ik ben blij dat ik het heb meegedaan. Morgen mag ik gelukkig uitslapen.
Cecilia zal wel al vroeg wakker zijn want zij gaat 's ochtends vroeg - voor Carlos naar z'n werk, een kledingzaak vertrekt - naar de markt. Ze helpt namelijk mee met de (kook)voorbereidingen van een speciaal verjaardagsfeest. Een meisje wordt 20 jaar en dat is een zeer speciale verjaardag hier (hoewel 15 jaar nog specialer is). Ik ben ook uitgenodigd en ik mocht Aquelina zelfs meevragen :)
Morgen om 3u 's middags worden we verwacht en ik ben heel benieuwd naar de ervaringen van m'n eerste echte feest hier!

Nu ga ik slapen, buenas noches allemaal!

1 opmerking: